بزرگنمايي:

خبر یزد - ایسنا/یزد یکی از مهمترین بخش‌های خدماتی در حوزه درمان بعد از پزشکان، پرستاران هستند، به بهانه سالروز میلاد حضرت زینب(س) که در تقویم کشورمان به روز پرستار نام‌گذاری شده است، سراغ یکی از پرستاران بیمارستان ضیایی اردکان رفتیم تا جویای وضعیت پرستاران بالینی شویم.

«اخترالسادات پایدار اردکانی» پرستار شاغل در بیمارستان ضیایی اردکان در گفت‌وگو با ایسنا می‌گوید: قسمت عمده‌ی فعالیت حوزه درمان بر عهده‌ی پرستاران است و کیفیت خدمات این افراد است که می تواند اثربخشی خدمات درمانی را برای بیماران تضمین کند.
وی با ذکر این نکته که «پر بی‌راه نیست اگر بگوییم که پرستاران نجات بخش خیل عظیم مراجعه‌کنندگان به واحدهای درمانی هستند»، در ادامه عنوان ‌می‌کند: بی‌شک بهیاران، ماماها و پرسنل اتاق عمل و سایر پرسنل پاراکلینیک نیز در جرگه‌ی پرستاران تعریف می‌شوند، هر چند به ضرورت اداری و سیستمی، در برخی مواقع عنوانِ شغل آنها متفاوت است.
وی یادآور می‌شود: تلاش همراه با احساس مسئولیت اکثریت پزشکان، حال چه عمومی و چه متخصص نیز بر کسی پوشیده نیست و خوشبختانه عموم مردم نیز قدردان این زحمات هستند هرچند که انتقاداتی هم در سطح جامعه همیشه مطرح بوده است.
این پرستار ادامه می‌دهد: قبل از هر چیز باید پذیرفت که اهمال و کوتاهی سهوی نیز در حرفه‌ی پرستاری وجود دارد که چشمان آگاه و بینای جامعه عموماً این موارد را رصد می‌کند و به دلیل حساسیت شغل پرستاری باید که کمتر و کمتر شود.
وی می‌گوید: شاید خودخواهانه باشد که در شرایط سخت فعلی که همه‌ی مردم عزیز کشورمان درگیر مشکلات جدی معیشتی هستند، از مشکلات حرفه‌ای و کاری پرستاران گفت و گلایه کرد ولی از آنجایی که رفع دغدغه‌های پرستاران می تواند به روند وضعیت عمومی و اجتماعی کمک کند و باری از دوش جامعه نگران بردارد، طرح آن نه تنها خودخواهی نیست که به نظرم ضروری به نظر می‌رسد.
پرستار بیمارستان ضیایی اردکان با یادآوری این مطلب که مشکلات زیادی گریبان جامعه‌ی پرستاری را گرفته که ادامه‌ی این روند می‌تواند در دراز مدت برای سلامت جامعه خطرناک باشد، خاطرنشان می‌کند: البته اولین گلایه به خودِ پرستاران وارد است که با وجود داشتن یک نظام صنفیِ پر تعداد، مطالبه‌گری را نیاموخته‌اند.
وی با بیان این که شاید باری به هر جهت بودن بهترین راهِ کنترل یک صنف پرتعداد و مظلوم باشد، تصریح می‌کند: اما باید مطالبه‌گری منطقی و قانونی را در قالب یک صنف آموخت و همچنین این که منافع عمومی به منافع شخصی برای پیشبرد اهداف کار تیمی ارجحیت دارد.
پایدار به دیگر شایدها نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: شاید قاطبه‌ی مردم به این تصور باشند که دریافتی‌ها و مزایای پرسنل درمان قابل توجه است ولی مزایای پرستاران، مَثَل آشِ نخورده و دهان سوخته را تداعی می‌کند، درصد کمی از پرسنل درمان طبق قانون درآمدهای مناسبی دارند ولی این شامل همه از جمله پرستاران نمی‌شود.
این پرستار اردکانی، یکی از دلایل عمده‌ی بی‌عدالتی در پرداخت‌ها را نبود شفافیت ذکر می‌کند و می‌گوید: با وجود تاکید مسئولان ارشد نظام و اکثر نمایندگان مجلس بر شفافیت در پرداخت حقوق و مزایا، هنوز حقوق و مزایا کارکنان در بسیاری از دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی غیر شفاف و زمینه‌ساز فساد است که در این زمینه حداقل از نمایندگان مجلس انتظار می رود که با تصویب قانونی این مشکل اساسی و تاریخی را حل کنند.
وی اضافه می‌کند: حرفه‌ی پرستاری با توجه به نوع کار، حساسیت و استرسی که در آن وجود دارد، فرسودگی روحی و جسمی را حتی در میان مدت بر پرستار تحمیل می‌کند و عموما پرستاران در میانسالی و سالمندی دچار مشکلات عدیده‌ی جسمی و روحی ناشی از حرفه‌ی خود هستند که در این رابطه حمایت نهادهای مسئول از قبیل وزارت کار و تامین اجتماعی برای کم کردن سن بازنشستگی الزامی به نظر می‌رسد که اگر چنین نشود در آینده‌ای نزدیک خیل عظیم نیروهای بازنشسته‌ی درمانی با هزینه‌های بالای سلامت بر دوش دولت سنگینی خواهد کرد.
پایدار اردکانی در پایان سخنانش با تاکید بر این که انتظار نداریم استاندارد پرستار به ازای هر تخت بیمارستانی رعایت شود، خطاب به مسئولان انتظارات همکارانش را این گونه بیان می‌کند: مسئولان محترم! پرستار نیز یک انسان است نه ربات، احساس دارد و خسته می‌شود. به این فکر کنید که حقِ حیاتِ نرمال، با این شدت کار از او گرفته می‌شود و این بزرگترین حق الناسی است که گریبان‌ها خواهد گرفت.
این پرستار اردکانی با اشاره به این که حرف‌های زیادی را می‌توان برای روز پرستار نوشت، از زبان پرستاران به این جملات بسنده می‌کند که « خواهان برچیده شدن برنامه قاصدک و پرداخت‌هایی چنین ناعادلانه هستیم! خواهان جذب پرستار برای کاهش بار کاری هستیم! خواهان تصویب تعرفه های پرستاری در منزل هستیم! خواهان رعایت حقوق پرستاران شرکتی هستیم! خواهان پرداخت معوقات پرستاری (کارانه و اضافه کار) هستیم! خواهان در نظر گرفتن امور رفاهی با توجه به شرایط کار پرستاری هستیم! و از همه مهم‌تر خواهان رعایت شأن و منزلت حرفه پرستاری هستیم.
انتهای پیام