بزرگنمايي:

خبر یزد - ایسنا/یزد مدیر دپارتمان خانواده و ازدواج کلینیک تخصصی اعصاب و روان بهمن یزد با بیان این که خطاهای بزرگ انسانی مانند آسیب زدن به دیگران در بحران‌هایی مانند کرونا به قیمت موفقیت خود ناشی از فقدان علاقه اجتماعی در برخی افراد است، گفت: این مشکل روحی حتی در بزرگسالی از طریق مشاوره و روان درمانی قابل رفع است.

دکتر «مهدی خان‌آبادی» در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا با اشاره به این که شیوع بیماری‌های واگیر در تمام دنیا اتفاقی طبیعی است، اظهار کرد: بر همین اساس نیز شیوع کرونا در ایران یا هر کشور دیگری نیز رخدادی معمول است اما آنچه تفاوت‌ها را رقم می‌زند، واکنش دولت‌ها و ملت‌ها به این اتفاق است.
وی افزود: به نظر می‌رسد مردمی در مواجهه و گذر موفقیت‌آمیز از چنین بحران‎هایی موفق‌تر هستند که سطح همکاری، مشارکت و اصطلاحاً علاقه اجتماعی‌شان بالا باشد به این معنا که بتوانند به جز خود، به رفاه و بهبود بشریت و جامعه خویش نیز فکر کرده و عمل کنند.
این مشاور خانواده با اشاره به اقدامات قابل تحسین انجام شده در راستای علاقه اجتماعی در این مدت از جانب هموطنان در فضای واقعی و فضای مجازی، تصریح کرد: از کلیپ‌هایی که در راستای اطلاع‌رسانی و آموزش نحوه پیشگیری از این بیماری تهیه و انتشار یافته تا فردی که در اردبیل هزاران ماسک را به صورت رایگان در اختیار مردم قرار داد، همگی را می‌توان مصداقی از مفهوم علاقه اجتماعی عنوان کرد.
وی در این رابطه ادامه داد: این افراد در رفتارهای ذکر شده تنها منفعت شخصی خویش را در نظر نگرفته‌اند بلکه به فکر همنوعان خویش نیز بودند لذا همه ما در معرض این انتخاب قرار داریم که در بحران‌ها چه رفتارهایی را انجام دهیم؛ رفتارهای مبتنی بر موفقیت و نفع شخصی یا در نظر گرفتن علاقه اجتماعی؟
خان‌آبادی طبق دیدگاه روان‌شناسی، ارتباط میان سطح علاقه اجتماعی افراد و سلامت روانی را رابطه‌ای مستقیم خواند و گفت: افراد با علاقه اجتماعی بالا، افرادی هستند که حال خوب و پیشرفت و سلامت را نه فقط برای خود، بلکه برای جامعه و در مقیاس وسیع‌تر برای بشریت می‌خواهند.
وی در رابطه با مصداق دیگر علاقه اجتماعی نیز تصریح کرد: یکی دیگر از مصادیق علاقه اجتماعی افرادی هستند که تلاش می‌کنند از ترس‌ها و باورهای ناسالم در بین افراد جامعه پیرامون بیماری کرونا و حواشی مربوط به آن با ارائه اطلاعات صحیح درباره این بیماری و میزان و شدت خطرناک بودن آن در ذهن هم نوعان خویش بکاهند و در سوی دیگر نیز افرادی قرار دارند که فقط و فقط منافع شخصی خود را در نظر گرفته و به مصلحت جامعه بی‌توجه هستند، چنین افرادی لوازم بهداشتی مربوط به پیشگیری از ابتلا به این بیماری را با قیمتی چند برابر به مردم می‎فروشند یا درباره شیوع و خطرات آن اغراق کرده و با این اقدامات خواسته یا ناخواسته و دانسته یا ندانسته موجب ایجاد رعب و وحشت در دل مردم می‌شوند.
وی با بیان این که علاقه اجتماعی از بدو تولد در افراد شکل می‌گیرد، گفت: این علاقه اجتماعی در درون خانواده و روابط خانوادگی رشد یافته یا تباه می‌شود به طوری که رابطه با مادر، ارتباط با پدر، رابطه پدر و مادر با یک دیگر، میزان امید به زندگی و خوش‌بینی به آینده در رفتار والدین و مخصوصاً پدر، رابطه با خواهر و برادرها، ارتباط با دوستان، معلمان و همسایگان، همه و همه در شکل‌گیری میزان علاقه اجتماعی فرد دخیل هستند.
مدیر دپارتمان خانواده و ازدواج کلینیک تخصصی اعصاب و روان بهمن یزد بر قابل درمان بودن علاقه اجتماعی آسیب دیده در خانواده حتی در بزرگسالی از طریق مشاوره و روان درمانی تاکید کرد و گفت: از نظر روان شناسی فردی، تمام جنبه‌های منش یا سبک زندگی ما، میزان رشد احساس اجتماعی ما را نمایان می‌کند و بر این اساس خطاهای بزرگ انسانی همچون ترور، جنگ‌های بی دلیل، نژادپرستی و همچنین آسیب زدن به دیگران در بحران‌ها به قیمت موفقیت خود از این دیدگاه ناشی از فقدان علاقه اجتماعی است.
وی با اشاره به نمود و بروز کمبود علاقه اجتماعی در جامعه، گفت: این کمبود و ضعف در بین اعضایی از جامعه که در بحران‎هایی همچون شیوع بیماری‌های واگیر از شرایط بوجود آمده در جامعه به نفع خود سوء‌استفاده می‎کنند و در همچنین آن‌هایی که برعکس عمل کرده و در راستای بهبود حال هم‌نوعان خود گام بر می‌دارند، نمایانگر سبک زندگی افراد است.
وی ادامه داد: این به معنای این است که فردی با علاقه اجتماعی پایین قادر نیست در فرزند خویش علاقه اجتماعی بالایی به وجود بیاورد لذا سطح پایین علاقه اجتماعی و تمرکز صرف بر خودمحوری و موفقیت شخصی، نسل به نسل به دیگر اعضای خانواده و مخصوصاً فرزندان وی منتقل می‌شود مگر این که مشاوره و روان درمانی صورت گیرد.
خان‌آبادی در رابطه با ویژگی‌های فرد دارای علاقه اجتماعی نیز تصریح کرد: این افراد از عقل و هیجان خود، بجا و به درستی استفاده می‌کنند یعنی هم موارد بهداشتی را رعایت کرده و هم به زندگی اجتماعی خود در کنار مردم ادامه می‌دهند و خللی در عملکرد روزانه خود به وجود نمی‌آورند.
وی افزود: افرادی با علاقه اجتماعی بالا، هراس بیمارگونه‌ای از مرگ ندارند و پذیرفته‌اند که ترس شدید از مرگ در واقع ترس شدید از زندگی نزیسته است یعنی فردی که خود را در منزل حبس می کند، در واقع از زندگی و بدهکاری به زندگی، هراس دارد و این که هنوز خیلی از کارها را انجام نداده و به فردا و فرداها موکول کرده است لذا این دِین به زندگی سبب به وجود آمدن نوعی اضطراب در وجود او شده و باعث گردیده که وی خود را در منزل حبس کند؛ در حالی که فردی با علاقه اجتماعی بالا واقعیت مرگ را در سطح عقل و هیجان پذیرفته و در عین حال در جهت پیشگیری از ابتلاء به آن، هم در خود و هم در بین اعضای اجتماع خویش گام برداشته و فکر و عمل می‌کند.
انتهای پیام