بزرگنمايي:

خبر یزد - ایسنا/یزد تراژدی غمگین «فرار مغزها» از رشته‌های مهندسی به رشته‌های پزشکی نیز سرایت کرده به طوری که برخی نخبگان پزشکی نیز نسبت به آن ابراز نگرانی می‌کند و معتقدند که عمدتاً بی‌برنامگی کشور در استفاده و بکارگیری نخبگان، ضعف همکاری‌های بین‌المللی و فاصله زیاد با تکنولوژی روز دنیا از مهمترین عوامل انگیزشی مهاجرت نخبگان است.

«فرار مغزها» تراژدی غمگینی است که گاه و بیگاه در رسانه‌ها به آن پرداخته شده و در گذر سال‌ها از یک دغدغه اصلی در جامعه به ابهامی تبدیل شده که پاسخ قاطعی در مورد علل آن ارائه نمی‌شود؛ گویا دلایل و انگیزه‌های متعددی در کشور زمینه‌ساز چنین بحرانی در حوزه نخبگان است که خیلی از سوی برنامه‌ریزان و تصمیم‌گیرندگان کلان کشور به ان توجهی نمی‌شود.
متاسفانه در سنوات اخیر علاوه بر نخبگان رشته‌های مهندسی، در حالی شاهد مهاجرت روز افزون نخبگان حوزه‌های دیگر مانند دانشجویان رشته‌های پزشکی هستیم که مشکلات بسیار زیادی در انتظار این نخبگان است ولی با این حال برخی این دشواری‌ها را بر ماندن در کشور ترجیح می‌دهند و به نظر می‌رسد عمدتاً بی‌برنامگی کشور در استفاده و بکارگیری نخبگان و مسائل متعدد موجود در جامعه، انگیزه‌بخش مهاجرت این گروه از کشور شده است.
«غزاله تفاق» از دانشجویان نخبه رشته پزشکی یزد است که برخلاف برخی از هم‌دانشگاهی‌ها و هم سن و سال‌هایش با وجود امکانات مناسب برای مهاجرت، ترجیح داده تحصیلات خود را در داخل کشور انجام دهد اما سوالی که بعضاً ممکن است برای همه ما پیش بیاید؛ دلیلی پایندی وی با توجه به کسب رتبه نخست کنکور دستیاری پزشکی در کشور و در سوی دیگر ماجرا، علت مهاجرت غزاله‌هایی است که این روزها با عنوان فرار مغزها شناخته می‌شوند.
غزاله‌ی 26 ساله و دانشجوی یزدی دانشگاه تهران در این باره به خبرنگار ایسنا می‌گوید: امسال امتحان دستیاری دادم اما برخلاف خیلی از دوستانم که وضعیت مشابهی با من داشتند، در داخل کشور ماندم.
این نخبه پزشکی کشور که عضو بنیاد ملی نخبگان در استان یزد است، توضیح می‌دهد که با رتبه دوم در سال 91 وارد دانشگاه تهران شده و همزمان دوره عالی بهداشت عمومی (MPH) را نیز می‌گذراند.
وی در مورد این که علت انگیزه بالای دانشجویان پزشکی به ویژه نخبگان چیست، اظهار می‌کند: متاسفانه محدودیت‌هایی مانند اختلال در حوزه همکاری‌های بین‌المللی و فاصله زیاد امکانات و دستگاه‌های موجود نسبت به تکنولوژی روز دنیا که چالش‌های بزرگی هستند، از دغدغه‌های اساتید و دانشجویان به شمار می‌رود.
تفاق در ادامه می‌گوید: تا زمانی که پا در عرصه فعالیت تخصصی نگذاشته‌اید، مسیر هموار و خوب است اما در هنگام تخصصی شدن، چشم‌پوشی از برخی موارد مانند همکاری‌های بین‌المللی بسیار غیرمنطقی است و زمانی که در چنین شرایط تحصیل می‌کنید گویا در خانه‌ای تنها و بدون هیچ معاشرتی درس می‌خوانید به این معنا که فقط قرار است به تنهایی درس بخوانید و برای خودتان کار کنید.
وی با بیان این که همین مسله بارها او را برای رفتن از کشور وسوسه کرده است، عنوان می‌کند: بارها این مسئله که بسیار حائز اهمیت است،مرا هم برای مهاجرت از کشور قلقلک داده به طوری که گاهاً با خود می‌گفتم؛ «اینجا ماندن یعنی داشتن یک آینده معمولی.»
تفاق اضافه می‌کند: تحریم‌های ظالمانه نسبت به کشورمان وضعیت را به گونه‌ای با دشواری روبرو کرده است که انسان آرزوهای بزرگ خود را گاهاً ناممکن می‌پندارد و میان آینده‌ای معمولی و آینده‌ای بهتر، باید یک راه را انتخاب کند؛ آنهم زمانی که اساتید بزرگ کشور نیز نسبت به شرایط موجود بسیار ناامید هستند.
وی با اشاره به افزایش مهاجرت دانشجویان رشته‌های پزشکی، یادآور می‌شود: رشته‌های پزشکی با مشکلات متعددی برای تحصیل در کشورهای دیگر مواجه هستند ولی با این حال برخی حاضر به تحمل این مشکلات هستند و متاسفانه این مهاجرت‌ها همانند رشته‌های مهندسی رو به افزایش است.
این دانشجوی دستیاری پزشکی نبود حمایت لازم از اینترن‌ها و رزیدنت‌ها به ویژه پسران در زمان تحصیل می‌گوید و با ابراز ناامیدی نسبت به شرایط موجود، تصریح می‌کند: در شرایط فعلی جامعه، امکان پژوهش و پیشرفت علمی بسیار پایین است.
وی ادامه می‌دهد: از نگاه من، جوانان در نوعی احساس ناامیدی قرار دارند و بزرگترها مسئول اصلی چنین موضوعی هستند لذا باید قبل از آن که این ناامیدی برای کشور و آینده مردم مشکل‌ساز شود، ریشه‌یابی و حل شود تا جوانان کشورمان، آینده‌ساز شوند.
تفاق در مورد انگیزه‌اش از ماندن در کشور با وجود فراهم بودن امکان مهاجرتش خاطرنشان می‌کند: پایبندی و عشق من به خانواده‌ و اطرافیانم باعث شده، بمانم و تا زمانی که مجبور به ترک این افراد نشوم، در کنارشان خواهم ماند و امیدوار هستم که هرگز مجبور به ترک کشورم نباشم.
این جوان نخبه یزدی با بیان این که انتظار زیادی از جامعه ندارد، می‌گوید: هر چند من انتظار زیادی ندارم اما می‌دانم که جامعه برای نخبگان نیز ارزش زیادی قائل نمی‌شود، هرچند که یزد در این مسئله وضعیت بهتری نسبت به برخی نقاط دیگر کشور دارد و مسئولان بنیاد نخبگان یزد در حمایت از نخبگان و رفع مشکلات آنها، گوشی شنوا و همتی بلند دارد.
وی با گلایه از نبود برنامه‌ریزی مشخصی در دانشگاه و ارگان‌های مشابه برای پیشرفت دانشجویان، می‌گوید: هر چند که اساتید خبره و حامی نیز وجود دارند، اما در مجموع سیستم دارای برنامه مشخصی برای نخبگان نیست و شاید یکی از دلایل افزایش مهاجرت در رشته‌های پزشکی نیز همین مسئله باشد.
تفاق در پایان جوان‌تر شدن مدیران و اساتید دانشگاه‌ها را عاملی انگیزشی می‌داند و اظهار می‌کند: خوشبختانه در برخی دانشگاه‌ها شاهد فعالیت اساتید جوان، با استعداد و انگیزه که درک بهتری نسبت به مسائل دانشجویان دارند، هستیم و به نظر می‌رسد با وجود طولانی و کند بودن مسیر پیش رو، اگر واقعاً برنامه‌ریزی وجود داشته باشد می‌توان به آینده نیز امیدوار بود.
انتهای پیام