بزرگنمايي:

خبر یزد -

در معاملات تجاری بین‌المللی وجهی که فروشنده در مقابل دریافت آن مالکیت کالا را به خریدار انتقال می دهد، به شیوه‌های مختلفی پرداخت می گردد.
به گزارش ایسنا-منطقه یزد، روشهای پرداخت برای به حداقل رسانیدن خطر عدم پرداخت در طول تاریخ تحولاتی را پشت سر گذاشته است که از جمله جدیدترین روش پرداخت در بازرگانی بین الملل به وسیله ارزهای دیجیتال صورت میپذیرد.
روشهای پرداخت در معاملات بین المللی، نظر به عوامل مختلف، متفاوت است. طرفین با در نظر گرفتن میزان اعتمادی که به همدیگر دارند و نیز با ملاحظه اوضاع و احوال اقتصادی و سیاسی ، یکی از انواع روشهای پرداخت را در معامله خود انتخاب می نمایند.
پرداخت نقدی یا پیش پرداخت، پرداخت بر روی حساب باز یا وعده دار، پرداخت بر روی برات، پرداخت ازطریق اعتبار اسنادی ( L/C ) و پرداخت از طریق ارزهای دیجیتال از جمله روش های پرداخت در معاملات بین المللی هستند.
پرداخت نقدی یا پیش پرداخت :
در این حالت خریدار کالا ، تمام وجه آن را همراه با سفارش کالا در اختیار فروشنده قرار می دهد. بعد فروشنده کالا را برای وی ارسال می نماید که در این روش عمده ریسک متوجه خریدار به نفع فروشنده است. ( که از معایب عمده آن نیز می باشد)
در صورتی که فروشنده اقدام به ارسال کالا نکند یا کالای ارسالی او دارای ویژگی ها و مشخصات مورد نظر در هنگام معامله نباشد، مشکلات فراوانی ایجاد شده و خریدار متضرر می شود.
پرداخت بر روی حساب باز :
این روش از نظر ریسک و اعتماد، درست در مقابل روش پیش پرداخت قرار دارد. در اینجا فروشنده بر اساس تفاهمی که با خریدار نموده است اقدام به ارسال کالا نموده و مالکیت خویش را با ارسال کالا و اسناد حمل از دست می دهد و در اختیار خریدار قرار می دهد. خریدار نیز بر اساس تفاهم اقدام به پرداخت مطابق شرایط قرارداد می نماید. در این حالت فروشنده اطمینان کامل به خریدار داشته و نیز دولت محدودیت هایی بر صادرات و واردات کالا ایجاد نمی نماید. با این حال ریسک این روش پرداخت بر دوش فروشنده می باشد که برای کاهش ریسک می تواند کالا را در چند مرحله ارسال نماید و پس از دریافت وجه مقدار کالای حمل شده مابقی کالا را ارسال نماید.
پرداخت بر اساس برات (وصولی – اسنادی):
برای اطمینان بیشتر معامله (نسبت به دو روش ذکر شده ) و صحت کالای ارسالی، طرفین می توانند از طریق برات معاملات خویش را انجام دهند. بدین منظور فروشنده اقدام به ارسال کالا نموده و اسناد حمل را مستقیماً برای خریدار ارسال می کند و همراه آن براتی در وجه خریدار صادر می کند ( برات وصولی یا ساده ). با این حال فروشنده کالا به منظور حصول اطمینان بیشتر سعی در ارسال کالا از طریق بروات اسنادی می کند.
پرداخت بر اساس برات اسنادی :
در این حالت فروشنده اسناد را از طریق بانکی ارسال می کند، یعنی از بانک کارگزار خود می خواهد که اسناد را همراه با برات به بانک کارگزار در کشور خریدار ارسال نماید که پس از وصول آن اسناد توسط بانک بر اساس نوع برات ( دیداری – مدت دار ) اسناد در اختیار خریدار قرار می دهد.
در این حالت بانک کارگزار خریدار در مقابل برات دیداری هنگامی اسناد را به خریدار تحویل می دهد که وجه آن را از وی دریافت نماید و در مقابل برات مدت دار، ظهرنویسی و قبول خریدار را گرفته و اسناد را به وی تحویل می دهد و در سر رسید مبلغ برات را گرفته و تحویل بانک کارگزار فروشنده قرار می دهد.
بنابر این در برات اسنادی چهار طرف: فروشنده، بانک کارگزار فروشنده، بانک کارگزار خریدار و خریدار دخیل می باشند. البته این بانکها در خصوص مندرجات اسناد و … مسئولیتی نداشته و تنها ریسک فروشنده در دریافت وجه کالا را کاهش می دهد.
در برخی کشورها بانک کارگزار نام خویش را بر روی برات در کنار نام خریدار درج می نماید که بیانگر تضمین پرداخت وجه برات در زمان سررسید آن می باشد و تضمین صادر کننده را افزایش می دهد.
پرداخت ار طریق اعتبارات اسنادی ( L/C ):
اعتبار اسنادی قراردادی است که به موجب آن وارد کننده کالا به بانک گشاینده اعتبار دستور می دهد وجه کالا را به صادر کننده بپردازد. بانک گشاینده اعتبار به محض ارائه اسناد مقرر مستقیماً یا با واسطه بانک دیگر (معرفی شده) که در کشور صادرکننده واقع است وجه کالا را به صادر کننده می پردازد.
مزایایی که اعتبارات اسنادی ( L/C ) برای خریدار دارد :
توانایی بررسی اینکه صادر کننده به شرایط معامله عمل نموده یا خیر
بارگیری کالا در خلال یک برهه زمانی مشخص و کوتاه انجام می شود.
کالا با استانداردها و رویه های جهانی و قیمت مناسب تولید و فروخته می شود.
دریافت وام و اعتبار از بانک جهت پرداخت فوری وجه اعتبار به فروشنده
از طریق بانک راهنمایی شده و توصیه های حرفه ای دریافت می کند.
درصورتیکه شرایط مندرج در L/C را رعایت کند هیچ خطری در خصوص عدم دریافت وجه وجود ندارد پرداخت وجه در بانکی در کشور خودش انجام می شود.
توانایی دریافت وجه کالا بعد از بارگیری انجام می شود.
از طریق بانک توصیه های حرفه ای دریافت می کند.
البته این روش دارای معایبی است از جمله: وقت گیر بودن مراحل گشایش اعتبار و پرهزینه بودن آن
گروهها و افراد موثر در روش اعتبار اسنادی :
خریدار: پس از انتخاب فروشنده و مذاکره اولیه و یک توافق بین آنها شکل می گیرد و خریدار با دردست داشتن پیش فاکتور ( در ایران نیاز به مجوز ثبت سفارش ) به بانک گشاینده اعتبار مراجعه و تقاضای گشایش اعتبار اسنادی می نماید.
بانک گشاینده: این بانک در کشور خریدار واقع است و در صورتی که فروشنده به تعهدات خود عمل نماید وجه معامله را به نیابت از خریدار پرداخت می نماید.
بانک کارگزار: این بانک در کشور فروشنده واقع است و در اصل نماینده بانک گشاینده است و وظیفه ابلاغ اعتبار اسنادی به فروشنده و دریافت وجه از بانک گشاینده و انتقال به فروشنده را برعهده دارد.
فروشنده: که متعهد می شود طبق شرایط اعتبار اسنادی کالا را در برهه زمانی مشخص تولید و جهت استفاده خریدار ارسال نماید.
انواع اعتبارات اسنادی از نظر تعهدی :
اعتبار اسنادی برگشت پذیر: که بدون اطلاع قبلی ذینفع قابل اصلاح یا ابطال می باشد که ریسک فروشنده در آن زیاد است.
اعتبار اسنادی غیرقابل برگشت: که جهت هرگونه اصلاح یا ابطال نظر موافق اعضاء ال سی لازم است.
اعتبار اسنادی غیرقابل برگشت تایید شده: که فروشنده درخواست تضمین بیشتر از سوی بانکهای کشور خودش را دارد.
انواع اعتبار اسنادی از لحاظ مدت و زمان پرداخت وجه L/C :
اعتبار اسنادی دیداری: بعد از ارسال کالا و اسناد طی مراحل وجه کالا ردوبدل می شود.
اعتبار اسنادی مدت دار: در مدتی مشخص در اعتبار وجه کالا رد و بدل می شود.
اعتبار اسنادی ریفانیانس: بانک وجه را پرداخت می کند و در مدت مشخص شده وجه و بهره را از خریدار میگیرد.
اعتبار اسنادی یوزانس: بانک با گرفتن وثیقه از خریدار وجه را پرداخت می کند و بعد در سررسید مشخص وجه و بهره را از خریدار می گیرد.
پرداخت از طریق ارز دیجیتال بیت کوین:
بیت‌کوین ( Bitcoin ) یک رمزارز و نظام پرداخت جهانی با کارکردهای مشابه پول بی‌پشتوانه است، ولی از نظر حقوقی هنوز هیچ کشوری آن را به عنوان پول قانونی به رسمیت نشناخته‌است.از نظر فنی بیت‌کوین نخستین پول دیجیتال غیرمتمرکز است. چرا که بدون بانک مرکزی یا مسئول مرکزی کار می‌کند.این شبکه همتابه‌همتا است و تراکنش‌ها، مستقیماً و بدون واسطه بین کاربران انجام می‌شود.
هیچ‌کس مالک شبکه بیت‌کوین نیست و مانند ایمیل، این کاربران بیت‌کوین هستند که آن را کنترل می‌کنند. کاربردهای بیت‌کوین در هیچ‌کدام از دیگر سیستم‌های پرداخت دیگر یافتنی نیست.
بیت‌کوین را شخص یا گروهی از اشخاص ناشناس تحت نام ساتوشی ناکاموتو اختراع و در سال 2009 به عنوان یک نرم‌افزار متن‌باز عرضه شد.
در چند سال گذشته ارزش بیت‌کوین در بازارهای جهانی از چند صدم دلار آمریکا به چندهزار دلار افزایش یافته‌است.شمار شرکت‌های خدماتی و تاجرانی که بیت‌کوین می‌پذیرند نیز در حال افزایش است.
در سال 2015 ، تعدادی بازرگانانی که بیت‌کوین را پذیرفته‌اند به بیش از صدهزار نفر رسید. کارمزد کارت‌های اعتباری بین دو تا سه درصد و کارمزد بیت‌کوین بین صفر تا دو درصد است. در اواخر سال 2013 دانشگاه نیکوزیا به عنوان نخستین دانشگاه، بیت‌کوین را پذیرفت و شروع به ارائه یک برنامه تحصیلی در مطالعه ارز رمزها کرد.
بازرگانان پذیرنده بیت‌کوین، از خدمات پرداخت ارائه دهندگان بیت‌کوین مانند BitPay یا Coinbase استفاده می‌کنند. هنگامی که یک مشتری در بیت‌کوین پرداخت می‌کند، ارائه‌دهنده سرویس، بیت‌کوین را از طرف فروشنده می‌پذیرد، به‌طور مستقیم آن را تبدیل، و مقدار به دست آمده را با کارمزدی کمتر از یک درصد به حساب بانکی فروشنده می‌فرستد.
شرکت‌های بیت‌کوین همواره با بازکردن حساب در بانک‌های سنتی، مشکل داشته‌اند. در سال 2014 بانک اچ‌اس‌بی‌سی سرویس دهی به صندوق‌های تأمینی با لینک به بیت‌کوین را رد کرد. در همین سال، بانک مرکزی استرالیا حساب‌های وابسته به کسب و کار با بیت‌کوین را بست. به‌طور کلی بانک‌های استرالیا به بستن حساب کاربرانی که از کسب و کارهای ارزی دارند، شُهره‌اند. با این حال، بانک‌های استرالیا فناوری بلاک‌چِین که اساس آن بیت‌کوین است را پذیرفته‌اند. در گزارشی در سال 2013 ، بانک مرکزی آمریکا (فدرال رزرو) بیت‌کوین را به عنوان ابزار عمده پرداخت برای تجارت الکترونیک و یک رقیب جدی برای ارائه دهندگان انتقال پول سنتی پذیرفت." در ماه ژوئن سال 2014 ، نخستین بانک که بدون کارمزد، سپرده‌ها را تبدیل به بیت‌کوین می‌کند، در بوستون باز شد.
نتیجه گیری :
برآیند مقایسه اعتبارات اسنادی با سایر روشهای پرداخت آن است که به طور قطع روش اعتبار اسنادی مطمئن ترین و در عین حال پیچیده ترین روش برای بسیاری از بازرگانان است. ولی با توجه به معایبی که دارد در بعضی از کشورها که تعاملات خوب با همدیگر دارند از این روش کمتر استفاده می شود. اما در کشور ما ایران با توجه به دور بودن از بازارهای جهانی به لحاظ بعد مسافت و همچنین با در نظر گرفتن اوضاع سیاسی کشورهای همسایه، این روش برای کاهش ریسک جایگاه خاصی دارد و به عنوان مهمترین روش واردات کالا مطرح می‌شود.
گردآورنده: امیررضازاده