چاپ

خبر یزد - یزد ـ یک نمایشنامه نویس و پژوهشگر حوزه نمایش گفت: نمایشنامه نویسی برای کودکان باید با هدف تقویت قدرت تفکر در کودکان انجام شود.

به گزارش خبرنگار مهر ، سیدحسین فدایی حسین در کارگاه آموزشی تئاتر کودک با اشاره به جایگاه و اهمیت تئاتر کودک اظهار داشت: تئاتر کودک برای جامعه و آینده سازان کشور لازم و ضروری است و اهالی تئاتر نیز باید به این اهمیت پی ببرند و آن را جدی‌تر دنبال کنند.
وی با بیان اینکه تئاتر کودک و نوجوان با تئاتر بزرگسال در همه چیز از جمله موضوع، شخصیت‌های داستانی، بازیگری، مکان، زمان، صحنه، نورپردازی، صدا، موسیقی و ... متفاوت است، افزود: نمایشنامه‌ای که برای کودک نوشته می‌شود با نمایشنامه خردسال، نوجوان و بزرگسال فرق دارد.
نویسنده نمایش‌نامه «سحر میان خوراکی‌ها» با اشاره به چهار رکن اصلی تئاتر ادامه داد: موضوع و اتفاق داستان، شخصیت‌ها، مکانی که اتفاق در آنجا روی می‌دهد و همچنین تعلیق‌ها، موانع و گره‌هایی که در نمایشنامه گذاشته می‌شود باید برای بچه‌ها قابل درک باشد و با آن آشنا باشند.
وی با بیان اینکه چینش گره‌ها نیز قواعدی دارد اضافه کرد: گره‌ها در راستای جذابیت اثر به لحاظ عرض یا طول داستان و هم به لحاظ ارتفاع یعنی شدت اتفاقات یا بزرگی موانع به شکل‌های مختلف تنظیم می‌شود. نویسنده با ابن کار مخاطب را همراه کرده و تماشاگر با نگرانی ماجرا را دنبال می‌کند.
فدایی حسین خاطرنشان کرد: در نمایش‌نامه کودک، معمولا چینش موانع باید با فاصله باشد تا کودک فرصتی برای تفکر و تحلیل داشته باشد در حالی که در کار بزرگسال چینش موانع متنوع، مختلف و در برخی موارد درهم و حتی معمایی است.
این نمایشنامه‌نویس اظهار کرد: یکی از هنرهای نویسنده این است که مشکل و دغدغه شخصیت اصلی یا قهرمان داستان را طوری طراحی کند که مخاطب فکر کند این مشکل، مشکل اوست و تا قهرمان به مقصد نرسد خیال مخاطب راحت نمی‌شود.
عضو هیئت مؤسس بنیاد نمایش کودک همچنین به شخصیت‌های نمایشنامه و لزوم هم‌خوانی آن با نیازهای کودک و نوجوان اشاره و بیان کرد: در نمایش کودک، بچه‌ها باید با شخصیت داستان همراهی و با او همذات پنداری کنند. در نمایش کودک تک‌تک عناصر تشکیل دهنده یک نمایش باید رویکردی کودکانه داشته باشد.
وی افزود: عنصر فانتزی و خیال در کار کودک بیشتر استفاده می‌شود زیرا مکان‌ها و فضاهای تخیلی بیشتر برای آنها جالب است.
خالق مجموعه نمایش‌نامه «کارآگاهان مدرسه» بیان کرد: همان گونه که شخصیت‌های آثار کودک با نوجوان و بزگسال فرق می‌کنند بازی کردن این نقش‌ها هم با یکدیگر متفاوت است و تعداد بازیگرانی که در هر سه مورد موفق باشند خیلی کم است.
فدایی حسین با اشاره به این که هر بازیگری توانایی و قابلیت لازم را برای بازی در کار کودک ندارد، افزود: ارتباط با مخاطب و مشارکت گرفتن تماشاگر توسط بازیگر و استفاده از آن در طول اجرا بسیار مهم است از این رو بازیگری که برای کودک بازی می‌کند باید بتواند با حرکات، حس و صدای خوب، با تماشاگر ارتباط برقرار کند تا بچه‌ها هم با او همراهی کنند و باید منطقی صحبت کند تا اعتماد آنها را جلب کند.
وی همچنین با بیان این که بازیگر کودک باید بچه‌ها را دوست داشته باشد تا بتواند با آنها ارتباط برقرار کند، افزود: بازی برای کودک ظرافت‌های خاصی دارد که یک بازیگر کودک و نوجوان باید در ذاتش باشد و بلد باشد.
این کارشناس ارشد ادبیات نمایشی همچنین با بیان این که هر بازیگری جنس بازی خودش را دارد، گفت: به خاطر جنس بازی، هر بازیگری نمی‌تواند فانتزی بازی کند.
وی با بیان این که شیوه فاصله‌گذاری در کار کودک بهتر جواب می‌دهد، گفت: اگر بازیگر غرق نقش شود بچه‌ها می‌ترسند و پس می‌زنند بنابراین بازی او باید چیزی بین واقعیت و حقیقت باشد.