چاپ

خبر یزد -
امام حسن مجتبی (ع) در پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجرت در شهر مدینه دیده به جهان گشودند، ایشان دومین امام شیعیان، چهارمین معصوم و در تاریخ اسلام پنجمین خلیفه اسلامی بود و به دلیل بخشندگی‌ها و کارهای نیک متعدد، لقب کریم اهل بیت را گرفتند.
به گزارش ایسنا-منطقه یزد، یکی از بارترین ویژگی‌های امام حسن مجتبی (ع) شهرت ایشان به بخشندگی و دستیگری از فقرا و نیازمندان بود که میتواند سرلوحه رفتار دوستداران حضرت قرا گیرد،امام برآوردن نیازهای دیگران را بر هر کاری ارجح میدانستند و آنقدر بخشش و سخاوت مینمودند تا شخص نیازمند بی نیاز میشد. در این باره امام حسن به یاران خود همواره میفرمودند که از جدم رسول خدا (ص) شنیدم که "هر کس حاجت برادر مؤمن خود را برآورد، نزد خدا مانند کسی است که نُه هزار سال روزها روزه گرفته و شب ها را به عبادت گذرانیده است ."
مهرورزی، مهربانی و مهیمان نوازی با بندگان خدا از دیگر خصوصیات اخلاقی امام حسن (ع) بود. امام، همواره، مهربانی را با مهربانی پاسخ می گفت و حتی پاسخ او در برابر نامهربانی نیز مهربانی بود .
در کتاب امالی آمده است: امام مجتبی عابدترین، زاهدترین و با فضیلت ترین مردم زمانشان بودند و زمانی که عازم حج می‌شدند، با پای پیاده می رفتند و گاهی هم پا برهنه، امام حسن (ع) زمانی که یاد مرگ می کرد می‌گریست و هنگامی که به یاد قبر و قیامت می افتاد، اشک از چشمانش سرازیر می شد .
امام مجتبی (ع) اهل جود و بخشش بود و در میان مردم به این خصلت معروف بود. روایات فراوان در این باره آمده است. علامه مجلسی صاحب کتاب بحار الانوار از حلیه الاولیاء نقل می کند: امام حسن (ع) دو بار تمام زندگی‌اش را در راه خدا بین مستمندان تقسیم کرد .
امام حسن (ع ) از جهت منظر و اخلاق و پیکر و بزرگوارى به رسول اکرم (ص ) بسیار مانند بود. وصف کنندگان آن حضرت او را چنین توصیف کرده اند:
(داراى رخسارى سفید آمیخته به اندکى سرخى ، چشمانى سیاه ، گونه اى هموار، محاسنى انبوه ، گیسوانى مجعد و پر، گردنى سیمگون ، اندامى متناسب ، شانه ایى عریض ، استخوانى درشت ، میانى باریک ، قدى میانه ، نه چندان بلند و نه چندان کوتاه . سیمایى نمکین و چهره اى در شمار زیباترین و جذاب ترین چهره ها).
ایشان در تمام مدت امامت خود که ده سال طول کشید، در نهایت شدت و اختناق زندگى کرد و هیچگونه امنیتى نداشت، حتى در خانه ، نیز در آرامش نبود. سرانجام در سال پنجاهم هجرى به تحریک معاویه بدست همسر خود (جعده ) مسموم و شهید و در بقیع مدفون شد.
انتهای پیام