خبر یزد - با واکاوی مشکلاتی که اینروزها استان یزد را به ستوه آورده است به این نتیجه قطعی می توان رسید که عملکرد تابش در استان یزد به ویژه اردکان می تواند زنگ خطری برای حضورش در شورای عالی آمایش سرزمین باشد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به گزارش یزدرسا، برنامه آمایش سرزمین، برنامه نرم افزاری و شاکله سیاستگزاری و اجرائی هر کشور می باشد تا بتوان از مزیت ها، فرصتها و استعدادهای هر سرزمین به گونه ای استفاده کرد که محدودیتها، تهدیدها و چالش‌ها، کمترین زمینه تاثیرگذاری و میدان مانور را داشته باشد و بی شک امروزه یکی از شاخص ها و معیار های توسعه یافتگی، میزان انطباق برنامه های اجرائی هر کشور با مبانی و مطالعات جامع آمایش سرزمین است.
آمایش سرزمین به معنای بهره‌برداری بهینه از امکانات در راستای بهبود وضعیت مادی و معنوی و در قلمرو جغرافیایی خاص است.در این طرح مزیت‌های فضای طبیعی، اجتماعی و اقتصادی، ساماندهی و نظام بخشی می‌شود و به عبارتی دیگر آمایش سرزمین، بهترین نوع توزیع جغرافیایی فعالیت‌های اقتصادی با توجه به منابع طبیعی و انسانی است.
هدف از این گزارش تعریف و تحلیل آمایش سرزمین نیست اما یک اتفاق عجیب موجب شد تا نگاهی به وضعیت این موضوع در یکی از شهرهای کشور داشته باشیم تا شاید اندکی مشخص شود چرا در موضوع آمایش سرزمین دولت ها نتوانسته اند توفیق چندانی کسب کنند!
حکم روحانی برای انتصاب تابش در شورای عالی آمایش سرزمین!
دوم بهمن ماه 99 و در واپیسین ماه های عمر دولت دوازدهم، محمدرضا تابش که پس از سال ها تصدی گری بر کرسی مجلس به عنوان نماینده اردکان، از دور یازدهم مجلس شورای اسلامی آن هم به دلیل عدم تایید صلاحیت بازماند اما در اقدامی عجیب با حکم روحانی به عنوان عضو شورای عالی آمایش سرزمین منصوب شد!
در بخشی از حکم روحانی آمده است: «نظر به شایستگی، تعهد و تجارب ارزنده جناب‌عالی به موجب این حکم به عنوان «عضو شورای عالی آمایش سرزمین» منصوب می‌شوید.»

این خبر به قدری تامل برانگیز است که می توان آن را نماد سیاسی کاری و زد و بندهای جناحی دولت حسن روحانی در انتصابات دولتش معرفی کرد چراکه عملکرد تابش در اردکان حداقل در حوزه آمایش سرزمین به قدری ضعیف است که حضور وی در شورای عالی آمایش سرزمین را نمی تواند جز نگرانی چیز دیگری برای این سزمین قلمداد کرد و گویا شایستگی، تعهد و تجارب در دولت روحانی معنای متفاوتی دارد!
استان یزد مشتی از خروارها گرفتاری به دلیل مدیریت غیرمسئولانه
اردکان؛ از شهرستان های ده گانه استان یزد، از لحاظ حوزه انتخابیه مستقل است و کزسی جداگانه ای برای نماینده اش در مجلس شورای اسلامی دارد که البته از بیست سال گذشته تنها یک نفر آن کرسی را تصاحب می کرد و آن هم تابش بود.
با واکاوی مشکلات عجیب و غریبی که اینروزها مردم اردکان و به تبع استان یزد را به ستوه آورده است به این نتیجه قطعی می توان رسید که عملکرد غیر مسئولانه تابش در اردکان می تواند زنگ خطری باشد برای حضورش در شورای عالی آمایش سرزمین که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
اردکان زادگاه رییس دولت اصلاحات است و محمدرضا تابش با رخت خواهرزادگی خاتمی، وارد مجلس ششم شد و حیات سیاسی خود را آغاز کرد و متاسفانه توسعه کاریکاتوری و نامتوازن اردکان نیز با حضور وی کلید خورد تا جایی که امروز اردکان جز آلوده ترین شهرهای کشور، با مشکلات فراوانی دست و پنجه نرم می کند.

استفرار آلاینده ترین صنایع اعم از صنایع فولادی، شیشه و معادن بدون آینده نگری و توجه به محیط زیست و تبعات اجتماعی و جمعیتی در دشت اردکان به یزد و حتی در مجاورت و چند قدمی شهر اردکان، هر چند باعث شده این شهر عنوان شهر صنعتی را به دوش بکشد اما کارد به استخوان مردمان این هر صنعتی رسیده است.
آلودگی و توسعه ناهمگون؛ نمونه بارز مشکلات یزدی ها در دوران پساتابش!
عملکرد محمدرضا تابش بر خلاف عناوین دهان پرکنی چون عضو هیئت مدیره سازمان پارک‌ ها و فضای سبز شهر تهران، رئیس فراکسیون محیط زیست و توسعه پایدار مجلس که با خود به همراه دارد، نتیجه ای جز "توسعه نامتوازن مزمن و ناروا" ، "رشد بدون چهارچوب صنایع آلاینده و پر آبخواه و مهاجر پذیر" و "توسعه ناهمگون با آمایش سرزمینی" برای استان یزد به ویژه اردکان نداشته است.
به عقیده بسیاری از کارشناسان آنچه اکنون امروز استان یزد با آن دست به گریبان است می توان در سه کلمه " سرطان توسعه نامتوازن" خلاصه کرد که محصول یک "نگرش اشتباه به آمایش سرزمینی اردکان"، یک "ریل گذاری غلط در مسیر توسعه اردکان" و یک "اولویت بندی نادرست عاری از آینده نگری" است که ریشه در سیاستهای مدیریت بیست سال گذشته در اردکان دارد.
نامتوازن سازی استان یزد دردی است که علت العلل همه گرفتاریهای امروز این شهر، از آلودگی آب و هوا و مهاجرت افسارگسیخته گرفته، تا کمبود سرانه های ورزشی، رفاهی و بهداشتی و درمانی و معضلات مختلف فرهنگی و اجتماعی را رقم زده است.

اردکان از نگاه مردم اردکان
شاید این موضوع تداعی شود که حضور صنایع و معادن اگر معضلات و آسیب هایی دارد لاجرم منافع و سودهایی هم برای مردم این دیار دارد که بسیاری از مشکلات اقتصادی و اجتماعی ان ها را مرتفع می کند اما حقیقت ماجرا مانند بیان این مسئله زیبا و آسان نیست.
با نیم نگاهی به کانال ها و رسانه های اردکان می توان فهمید مردم این شهر از استقرار بی در و پاشنه صنایع آلاینده در پهنه دشت اردکان چقدر ناراضی و گلایه مند هستند! کانال امید اردکان در یادداشتی می نویسد: «صنایعی که آب شیرین شهر را برای جلوگیری از جِرم و رسوب و نمک نبستن دستگاه‌‌هایشان به تاراج بردند و می‌برند اما از کلیّه‌ها و دستگاههای گوارشی خرابِ مردمِ شهر، در بی‌خبری محض به سر می‌برند!....صنایعی که اکسیژن شهر را می‌بلعند و به جای آن، آسمانِ غبارگرفته و گازهای مضر و سمّی و حتی ذرات سیلیس و بیماری سرطان را به مردم شهر تحویل می‌دهند! و با وقاحت تمام زیر بار مصیبتی که مُسببش بوده‌اند هم نمی‌روند؛ صنایعی که جان مردم این شهر در قاموسشان، پشیزی ارزش ندارد تا جایی که اگر جان جوان اردکانی و حتی کارگری با سهل انگاری در کارخانه‌هایشان گرفته شود آن را طبیعی دانسته و برای راه افتادن چرخ‌‌های صنعت‌شان امری ملموس و عادی می‌اِنگارند بدون حتی ذره‌ای وجدان درد...صنایعی که نه تعهد اجتماعی می‌فهمند یعنی چه و نه حتی به تعهد اخلاقی وفادارند، صنایعی که فاصله‌ی طبقاتی را عجیب فریاد می‌زنند، صنایعی که اگر کلاه بزرگانشان در این شهر بیفتد با نی بر می‌دارند تا مبادا از عوارض، کمبودها و جاخالی‌دادن‌هایشان در اردکان مطلع شوند»
کانال خبری اردکان امروز می نویسد: « کاش اردکان اینگونه نشده بود. ولی حالا که شده چه باید کرد؟ پاسخ به این سوال یعنی هدف، یعنی استراتژی، یعنی برنامه ریزی و یعنی هم افزایی همه نیروهای سازنده اردکان در مسیر عبور از فرایند توسعه نامتوازن و دستیابی به یک توسعه متوازن عقلانی آینده نگرانه در اردکان با تکیه بر استعدادها و ریشه ها و اصالتهای بومی»
آش بی توجه تابش به ظرفیت اردکان در استقرار صنایع به قدری شور شده است که حتی صدای هم جناحی ها و طرفدارانش را هم درآورده است.
نقد یکی از فعالین اصلاح طلب و حامی تابش در ازدکان از وضعیت این شهر

صنایع فولادی برخلاف تبلیغات و تصورات به تعهدات اجتماعی خود عمل نکرده اند
محمد رضا دشتی نماینده مردم اردکان در مجلس شورای اسلامی در گفتگو با خبرنگار یزدرسا گفت: با توجه به لزوم توسعه متوازن، سلامت مردم، محیط زیست و آب و خاک به اندازه توسعه صنعتی، معدنی، رونق تولید و کسب و کار دارای اهمیت است.
وی افزود: صنایع و معادن اردکان و در راس آن صنایع فولادی برخلاف تبلیغات و تصوری که در شهرستان ایجاد شده آن گونه که باید به تعهدات اجتماعی خود عمل نکرده اند.
دشتی با بیان اینکه آب شرب اردکان بعد از سال‌ها همچنان مطالبه اصلی مردم است ادامه داد: سلامت و محیط زیست مردم اردکان به واسطه آلودگی صنایع دچار خطر شده است. از این رو گسترش فضای سبز از اولویت‌های امروز شهرستان است.
نماینده مردم اردکان در مجلس شورای اسلامی ادامه داد: بسیاری از مدیران ارشد صنایع فولادی و نیرو‌های کار این مجموعه‌ها از خارج استان تامین شده و شهرستان اردکان از این صنایع حتی در زمینه اشتغال و تولید ثروت آن گونه که باید خیری ندیده است.

وی تصریح کرد: البته به دور از انصاف است که گفته شود صنایع هیچ منفعتی برای اردکان نداشته اند، به ویژه آنکه مدیر عامل جدید مجتمع صنعتی و معدنی چادرملو، متعهد شده در زمینه فضای سبز و تامین آب شرب اردکان اقدامات لازم را انجام دهد.
خسارت مدیریت غیر مسئولانه تابش جبران پذیر نیست
این روند توسعه نامتوازن اردکان حاصل همین افرادی است که روزگاری به مجوزهای صنایع آلاینده و پرآبخواه افتخار و برایش سینه سپر می کردند و حتی محیط زیست را مانعی برای توسعه استان قلمداد می کردنداما امروز که دستشان از دم گاو قدرت کوتاه است، فریاد برکشیده و برای شهرشان التماس دعا دارند.
تنها با نگاهی به عملکرد تابش در شهر کوچکی مانند اردکان می توان پی برد که چرا باید امروز از حکم روحانی برای عضویت نماینده سابق اردکان در شورای عالی امایش سرزمین نگران بود؟ تابش بدون هیچگونه چاسخگویی در خصوص عملکرد ضعیف چندین ساله اش در مدیریت آمایش سرزمینش ثابت کرده نه تنها کارامدی درستی در این زمینه ندارد که می تواند حتی حضورش آینده کشوری را با چالش روبرو کند.
برای برون رفت اردکان از وضعیت کنون شاید سالها زمان و میلیاردها تومان هزینه نیاز باشد تا بتوان شاید! از ذره ای از عواقب تصمیمات نادرست کسی چون نماینده سابق اردکان کاست اما حقیقتا می تواند اشتباهات و تفکرات اشتباه اینگونه افراد را در مرکز حساسی چون شورای عالی امایش سرزمین جبران کرد؟
انتهای پیام/