خبر یزد - متاسفانه درآینده در دوران پساکرونا باید شاهد کودکانی باشیم که عمیقا آسیب روحی دیده‌اند از محبوس بودن و قطع ارتباط فیزیکی با شهر.

دریافت 66 MB
در بسیاری از موارد ارتباط کودک با فضای شهری به طور کلی قطع شده به دلیل اینکه این تصور در والدین و جامعه وجود ندارد که همانطور که یک بزرگسال برای تامین معاش و حفظ سلامت روان به شغل نیاز دارد، کودک هم به بازی نیاز دارد براس سلامت روان خود. در واقع بازی شغل کودک است.
اگر یک روز شغل از یک بزرگسال گرفته شود به تدریج دچار آسیب روحی می شود به همین ترتیب برای کودک هم وقتی شغل او که بازی هست را بگیریم مخصوصا بازی های فیزیکی کودک دچار آسیب روحی می شود. بنابراین بزرگترین تفاوت اینجاست که ارتباط فیزیکی کودک با فضای شهری از منظر بازی قطع شده است. در گذشته اگر کودک با حضور در فضاهای بازی در شهر شغل خود را هر روزه انجام می داد امروز شاهد این هستیم که در خانه محبوس شده است. در واقع شغل بازی کردن برای کودک به رسمیت شناخته نشده و به این نیاز کودک توجه نمی شود بنابراین دچار آسیب روحی و جسمی فراوانی می شود.
در تحقیقی که در کشور انگلستان در دوران کرونا انجام شده است مشخص شد آسیبی که به کودک بر اثر ممانعت از حضور در مدرسه و بازی کردن با همسالان وارد می شود بیشتر از آسیبی است که در اثر کرونا به کودک وارد می شود. بنابراین تاثیر بسیار عمیق تری بر کودک گذاشته که در سیاست گذاری ها نادیده گرفته می شود.
در گام بعدی به نیاز کودک برای برقراری تعاملات اجتماعی باید پرداخته شود. همانطور که یک بزرگسال نیاز دارد به عنوان عضوی از جامعه مدنی شهر، تعامل اجتماعی در محیط شهری برقرار کند، کودک هم به این مساله نیاز دارد.
سومین موضوعی که تاثیر کرونا بر کودکان را با تجربه بزرگسالان متفاوت می کند، این است که با وجود اینکه کودکان ماه هاست در خانه محبوس شدند و بیشتر وقتشان در خانه می‌گذرد و نظام آموزشی هم در خانه دنبال می شود اما هیچ برنامه ای برای تفریح و بازی کردن آن ها در خانه وجود ندارد و اگر هم وجود دارد خیلی کمرنگ تبلیغ شده و به آن پرداخته نشده که این آسیب بزرگی است.
کودک اگر بازی نکند، حواس پنجگانه اش مخصوصا در کودکان زیر 6 سال به طور قوی رشد نمی‌کند، کودک از طریق لمس کردن، بوییدن، چشیدن و کنجکاوی حواس پنجگانه خود را تقویت می کند که وقتی در خانه محبوس است قاعدتا ابزارهای محدودتری دارد، تنش بیشتری دارد چون تمایل دارد فعالیت فیزیکی کند و ممکن است به همین دلیل که والدین باید وقت بیشتری را با آن ها سپری کنند، این درک صورت نگیرد که کودک نیاز به فضای فیزیکی برای بازی دارد از همین رو فعالیت فیزیکی برای کودکان در این دوران محدود می شود.